Delikatna sprawa. Jak pomóc dziecku, które zaczyna dojrzewać?

Aneta Zabłocka
To tylko fizjologia, ale może nieźle namieszać w życiu nastolatków. A właściwie twoje dziecko prawdopodobnie myśli jedynie o tym, co dzieje się z jego ciałem. Dlatego bądź przy nim, pomóż, ale trzymaj się z daleka. Metoda wykluczeń? Bynajmniej. Powiemy ci jak.
Jak pomoc dziecku, które zaczyna dojrzewać? Dojrzewanie fizyczne dzieci Fot. Pexels
Pierwsze objawy dojrzewania pojawiają się pomiędzy 8 a 13 rokiem życia u dziewcząt i między 9 a 14 u chłopców.
W ostatnich latach specjaliści obserwują przyspieszenie występowania wcześniejszej miesiączki oraz dojrzewania hormonalnego u dziewcząt. Podejrzewają, że ma to związek ze zmianą nawyków żywieniowych, które przyczyniły się do rozpowszechnienia nadwagi i otyłości, a wraz z nimi przyspieszenia wzrostu i rozwoju szkieletu oraz wcześniejszym dojrzewaniem płciowym.


Zauważa się, że wczesne dojrzewanie fizjologiczne może zacząć się już w 10 roku życia dziecka, za to psychologiczną dojrzałość dzieci osiągają dziś później, niż kiedyś, bo dopiero około 25 roku życia.

Rozwój fizyczny nastolatków:

Dziewczynki

Chłopcy


Te zmiany to jednak nie wszystko. Wraz z nadejściem dojrzewania pojawia się zwiększona potliwość oraz intensywnie zaczyna narastać tkanka tłuszczowa u dziewcząt.

Waga szybko rośnie. W ciągu czterech lat dojrzewania waga dziecka podwaja się. Taka zamiana proporcji może odbić się na poczuciu własnej wartości, służyć wygenerowaniu kompleksów, ale także ma poważne konsekwencje zdrowotne, jeśli nie jest kontrolowana.

Nadwaga i otyłość może przeciążać układ ruchu i zaburzać rozwój motoryczny. W czasie wzrostu należy kontrolować dietę dziecka oraz możliwie najczęściej zachęcać do ruchu i aktywności fizycznej.

Gdyby tego wszystkiego było mało, twarz zaczyna wydzielać łój i szybko się zaczerwienia i pokrywa krostami. Te zamiany są kontrolowane przez hormony, ale rękę przykładają też bakterie i grzyby, ogólna potliwość i zaniedbania w zakresie higieny.

Jak pomóc dziecku w czasie dojrzewania?

Już wiesz, co dzieje się z ciałem twojego dziecka. Może pamiętałeś co nieco z własnego okresu dojrzewania, ale przeczytanie o tym w surowym stanie, może jeszcze kilka detali ci przypomnieć.

Prawdopodobnie byłeś sam ze swoim dojrzewaniem, może pomagali ci to trochę zrozumieć koledzy, których również to dotykało. Teraz jesteś bardziej świadomy i wiesz, że zostawienie dziecka z natłokiem myśli oraz tym strasznym uczuciem, że nie wiesz, co dzieje się z twoim ciałem nie jest całkiem ok.

Nie miej złudzeń, że dziecko przyjdzie do ciebie i będzie opowiadało o tym, jak rosną mu piersi czy gdzie pojawiły się włoski. Działaj sam, z wiedzą, o krok do przodu, z ukrycia.

By ułatwić przetrwanie fizycznych zmian, których doświadcza twoje dziecko, zapewnij mu dostęp do wszystkich rzeczy, których może teraz potrzebować.



Są jeszcze dwa ważne aspekty rozwoju dzieci w wieku nastoletnim, które muszą być przez ciebie zaspokojone - płyny pod prysznic oraz lodówka.

Twój nastolatek zacznie wiele kwadransów spędzać po prysznicem, oglądając czule to, co dzieje się z jego ciałem. Musisz mu na to pozwolić, bo też tak robiłeś i jakieś niedopatrzenie, które uczyniłeś, gdy ojciec wygnał cię z łazienki, zaburzało twoje myśli przez resztę dnia.

A lodówka wypełniona po brzegi, w którym twoje dziecko nie znajdzie nic do jedzenia? Cóż. To stanie się normą, bo dzieci w okresie dorastania potrzebują dużo paliwa.

Wyostrz uszy na komunikaty "jestem gruba/gruby". Sonia Ziemba-Domańska, psycholożka, tłumaczy, że już samo takie wyznanie jest wyrazem zaufania do nas. Radzi by zapytać "Co mógłbym dla ciebie zrobić, aby twoja ocena nie była tak krytyczna?".
Czytaj także: Jak reagować, gdy córka mówi, że jest "gruba i brzydka"? Ekspertka: "To największy błąd rodziców"
Pamiętaj, że to wrażliwy okres emocjonalny dla dziecka. Skupiamy się dzisiaj na fizyczności, bo to ona będzie warunkowała niektóre zachowania dziecka.

- Jeżeli zaobserwujecie problem dysmorfofobiczny, czyli zbytnie zaabsorbowanie niewielkimi defektami swojego wyglądu, warto zatrzymać się i zdecydowanie przyjrzeć stosunkowi córki do ciała, ponieważ dysmofofobizm wywołuje nieustanne silne napięcie emocjonalne, cierpienie psychiczne oraz ograniczenie funkcjonowania społecznego – przestrzega psycholog.

"Ojciec zawsze będzie wzorem i przyjacielem dla swojego dziecka, nie ważne, w jakim ono będzie wieku".

Bądź więc, jak cichy anioł stróż, który zadba o pełną kosmetyczkę niezbędnych gadżetów do ujarzmiania dojrzewania oraz tym, który zawsze wysłucha, gdy dziecko tego potrzebuje.

To niewiele, ale wystarczy.