Robimy sobie wcześniejsze wakacje. Moje dzieci nie muszą brać udziału we wszystkich lekcjach
"To nie ma sensu" - słyszałam kilkukrotnie, gdy pytałam rodziców o naukę zdalną. Wielu z nich odpuściło swoim dzieciom siedzenie przed komputerem i pozwala na spędzanie czasu tak, jak chcą. I mają w tym sporo racji.
- Nauczyciele muszą na miesiąc przed planowanym zakończeniem roku szkolnego wystawić proponowane oceny końcowe z przedmiotów.
- Ojciec dwóch córek odpuścił im uczestnictwo w lekcjach wychowawczych i etyce.
- Iga bierze udział tylko w przedmiotach, z których w przyszłym roku będzie zdawać maturę.
- Michał spędza czas na osiedlowym boisku, a nie przed komputerem.
Za czasów niepandemicznych dzieciaki wypuszczane były na boisko i mogły tam hasać do woli. W czasie koronawirusa nadal pozostają przykute do biurek i komputerów, dlatego niektórzy rodzice powiedzieli "dość".
– Większość tej nauki polegała na tym, że ktoś z klasy wyłączał nauczycielkę w czasie prowadzenia zajęć, zalewał czat GIF-ami albo wymawiał się brakiem kamerki i mikrofonu – tłumaczy Jacek, ojciec dwóch córek. 4. i 6. klasa.
Uważa, że obie strony pozwalały na pewną dozę ignorancji drugiej stronie. Ale to wcale nie oznacza, że trzeba ciągnąć ten cyrk do końca.
Jacek ustalił z córkami, że w przedmiotach, z których mają propozycje dobrych ocen końcowych oraz tych "mniej ważnych", jak etyka czy godzina wychowawcza, nie muszą uczestniczyć.
– Przy czym godzina wychowawcza była fikcją, bo pani łączyła się na kilka minut i pytała, czy ktoś ma jakiś problem. Zwykle oczywiście nikt nie miał – opowiada Jacek.
Dzięki obcięciu planu lekcji jego córki ruszyły się z domu, odzyskały trochę życia i mogły poświęcić czas na zajęcia, które mają sens.
Jedna z nich przepisała się na wcześniejszą godzinę zajęć z angielskiego, inna znalazła czas na szlifowanie grafiki. – Dobra, może nie całkiem odeszły od komputera, ale zyskały czas dla siebie. Wreszcie możemy spędzić popołudnie razem, nie będąc wypompowanym po 6-godzinnej nudzie w wirtualnej szkole.
Zemsta nauczyciela
Jeszcze w kwietniu gruchnęła wieść, że po powrocie do placówek pedagodzy przetestują swoich podopiecznych z wiedzy przyswojonej w czasie nauki zdalnej.Nauczyciele wyjaśniają, że wcale nie szykują się do kartkówkowego nalotu na uczniów po powrocie do szkół. Będą stawiać na odbudowę relacji uczeń-nauczyciel, uczeń-koledzy.
To słuszna droga. Po roku szkolnym obfitującym we wzajemną wojnę podjazdową - oskarżenia o oszukiwanie na sprawdzianach lub celowe wyrzucanie z lekcji nauczyciela - jest, co odbudowywać.
Tymczasem niektórzy mają już wakacje. Iga, która jest w klasie przedmaturalnej po prostu zapytała swoich nauczycieli, czy chcą, aby uczestniczyła w zajęciach, skoro jej średnia jest bardzo wysoka i wolałaby zacząć samodzielnie rozwiązywać testy maturalne na przyszły rok. Zgodzili się.
– Nadal biorę udział w zajęciach z matematyki, biologii i chemii, bo jak tam się coś przeoczy, to nie ma przebacz – wyjaśnia. – Tym bardziej, że wiążę swoją przyszłość ze studiami medycznymi. Ale z przedmiotów humanistycznych mam praktycznie już pewne oceny, więc skoro nauczyciele i tak skupiają się na uczniach z gorszymi notami, to ja nie mam, co tam robić.
Iga mówi, że jej szkoła super poradziła sobie z nauką zdalną, choć oczywiście były gorsze chwile, gdy chłopcy rozrabiali. Jednak, jak tłumaczy, po jakimś czasie emocje opadły i wszyscy skupili się na zajęciach.
Według jej mamy, nauka Igi to była raczej edukacja domowa, niż sztywny system. Dziewczyna sama szukała dodatkowych informacji i zapisywała się na kursy online. Nie widzi zatem sensu, aby jej córka nadal tkwiła w sztywnym planie lekcji.
"Przerobiłem materiał na własną rękę"
Za przykładem starszej siostry idzie 5 lat młodszy brat, Michał, który wynudził się w ciągu nauki zdalnej jak mops. Teraz woli spędzać czas na podwórku z kolegami, skoro otworzyli boiska. Jego rodzice nie mają nic przeciwko.– System edukacji w Polsce to ściema – mówi Robert, tata Igi i Michała. – Dużo więcej materiału przerobiłem z synem na własną rękę. Czytając te podręczniki... – kręci głową.
Często otrzymywał powiadomienia w Librusie, że Michał nie odrobił pracy domowej, odpisywał, że zrobił, ale z tatą i nie z podręcznika, ale na podstawie filmów i książek, które sam mu wybrał.
– Żona się przejmowała, ale dla mnie to było o wiele wygodniejsze. Po co miał przepisywać gotowe odpowiedzi z internetu, gdy mogłem faktycznie mu wyjaśnić jakieś zagadnienie na podstawie praktycznej wiedzy – wyjaśnia swoje postępowanie.
Robert mówi, że dzieci zasługują na wcześniejsze wakacje, bo nawet on nie pracuje na spłatę kredytu tak długo, jak pracowały one w czasie nauki zdalnej.
A dzieci mają prawo do dzieciństwa. – Na siedzenie przed komputerem po 8 godzin, przyjdzie jeszcze pora – oznajmia.
Może cię zainteresować: Nauczyciele już nawet nie udają, że prowadzą jakiekolwiek lekcje. Wykańczają dzieci nudą