Kiedy mówienie prawdy jest niewygodne, wiele osób ucieka się do kłamstwa. Zaczyna ukrywać szczegóły, kolorować rzeczywistość czy zatajać kluczowe kwestie. Jak rozpoznać, że to, co mówi osoba, z którą rozmawiamy, mija się z prawdą?
Psycholog Christian L.Hard postanowił przyjrzeć się nawykom biegłych kłamców. Zauważył, że są pewne zachowania, które powielają się u każdej z zatajających prawdę osób. Oto 7 cech dobrego kłamcy.
Dobry kłamca nie boi się manipulowania innymi osobami. Podczas zatajania prawdy, jest pewny siebie, spokojny i dominujący. Nic nie wskazuje na to, że ma nieszczere intencje.
Kłamstwo to jedna z form zatajania rzeczywistości. To gra, sztuka, polegająca na opisywaniu świata w określony sposób. Dobrzy kłamcy wchodzą na scenę, wcielają się w daną postać i doskonale odgrywają rolę uczciwej i szczerej osoby. Do każdego przedstawienia są fantastycznie przygotowani. Każdy szczegół mają opracowany do perfekcji.
"Zawodowi" kłamcy potrafią udawać każdą emocję – szczęście, rozczarowanie, smutek, pogardę. W zależności od sytuacji mogą marszczyć brwi, unosić ramiona, wykrzywiać usta czy stale się uśmiechać. Mimika twarzy świetnie zaprzecza prawdziwym emocjom, jakie drzemią w środku.
Kłamcy ćwiczą, planują, rozmyślają. Dobrze przygotowana i zorganizowana narracja sprawia, że kłamstwo wydaje się być bardzo naturalne i wolne od jakiejkolwiek nieszczerości. Ktoś niedoświadczony będzie miał problemy z rozróżnieniem, co jest prawdą, a co nie.
Im więcej dana osoba mówi, tym przekazuje więcej szczegółów, które mogą zdradzić kłamstwo. Im więcej wiemy, tym łatwiej podważyć słowa wypowiadane przez kłamcę. Skuteczni kłamcy mówią wystarczająco dużo, by im uwierzyć, ale i wystarczająco mało, by wyczuć, że mijają się z prawdą.
Nigdy nie masz pewności, jak potoczy się rozmowa. Nie wiesz, jaki będzie miała przebieg, jakie pytanie zostanie zadane. Kłamca posiada umiejętność stworzenia z jednej strony realistycznej, a z drugiej fałszywej wersji całej historii. Bez zająknięcia i zastanowienia odpowiada na pytania. Wszystko przebiega bardzo naturalnie i nie wygląda, jakby miało cokolwiek wspólnego z kłamstwem.
Kiedy uczciwi ludzie proszeni są o opowiedzenie jednej historii na dwóch różnych spotkaniach, sięgają pamięcią do tego, co wydarzyło się naprawdę. Pamięć nie jest doskonała, a podatna na zmiany. O czymś zapomnimy, coś powiemy nieco inaczej. Możemy przekręcić fakty, coś przeinaczyć. Kłamcy, by nie wypaść na nieuczciwych, za każdym razem opowiadają historię w ten sam sposób. Wydają się być bardzo wiarygodni. Zerowa zmienność sprawia, że słuchacze nie mają wątpliwości, że dana historia jest prawdziwa.
Źródło: cnbc
Więcej:
Zdrowie psychiczne