Uczciwość to jeden z aspektów rozwoju emocjonalnego dziecka, któremu warto poświecić więcej uwagi. I choć fantazjowanie czy wymyślanie przez malucha niestworzonych historii może wydawać się urocze, to kłamstwa nie można akceptować i popierać. Uczciwość to fundament zaufania, podstawa budowania relacji.
Uczciwość to cnota, którą powinniśmy zaszczepiać w naszych dzieciach. By się jej nauczyć, nie wystarczy o niej mówić, trzeba stosować ją w codziennym życiu. Dziecku, które dopiero poznaje otaczający świat, rozwiązywanie problemów czy przyznanie się do błędów może sprawić trudność. Pojawia się kłamstwo – pierwsze, drugie, trzecie. I właśnie w tym momencie powinien wkroczyć rodzic, który uświadomi i nauczy swoje dziecko, jak cenna jest uczciwość i prawdomówność.
Już maluchowi warto tłumaczyć i powtarzać, jak ważnym aspektem jest uczciwość i szczerość. Używając dostosowanego do wieku dziecka języka, wytłumacz, że kłamstwo podważa zaufanie, że warto być prawdomównym. Podkreśl, że dla pozostałych członków rodziny uczciwość jest równie ważna.
O uczciwości nie wystarczy mówić i opowiadać. Trzeba dać jej przykład. Choć w przypadku niektórych drażliwych tematów i niezręcznych pytań zadawanych przez dziecko, może okazać się to trudne, to czasami lepiej spróbować uniknąć odpowiedzi niż skłamać. Pamiętaj, jesteś wzorem do naśladowania dla swojego dziecka. Nie możesz od niego oczekiwać mówienia prawdy, jeśli sam będziesz z nim nieszczery.
Jednym ze sposobów powstrzymania dziecka od powiedzenia nieprawdy, jest nienakłanianie go do kłamstwa. Jeśli wiesz, że dziecko może skłamać, nie zadawaj mu tego pytania. O co dokładnie chodzi? Jeśli wiesz, że twój syn nie poukładał w pokoju klocków i samochodów, nie pytaj, czy posprzątał. Istnieje ryzyko, że maluch skłamie, by uniknąć kłopotów. Zamiast tego poproś, żeby sprawdził, czy w pokoju jest na pewno porządek.
Nazywanie dziecka kłamcą nie jest dobrym pomysłem. Koniec końców, maluch może uwierzyć, że naprawdę nim jest, a tym samym uzna, że bez żadnych skrupułów może pozwolić sobie na mówienie nieprawdy. Nie kieruj w stronę dziecka nieprzyjemnych, obraźliwych słów, a wytłumacz, że nie lubisz gdy ktoś kłamie, mocno przytul i powiedz, że kochasz.
Niektóre zachowania dziecka potrafią wyprowadzić rodzica z równowagi. I choć może ci być trudno zachować spokój, kiedy przyłapiesz swoją pociechę na kłamstwie, powstrzymaj swoje negatywne emocje. Niektóre dzieci, właśnie w obawie przed wybuchową reakcją rodzica, starają się zataić prawdę i posuwają się do kłamstwa. Postaraj się podejść do sytuacji na spokojnie, ochłoń, a dopiero potem porozmawiaj z dzieckiem o zaistniałej sytuacji.
Powiedzenie prawdy, przyznanie się do złego zachowania, wymaga od dziecka dużej odwagi, w szczególności gdy wie, że może otrzymać od rodzica karę. Kiedy twoje dziecko przyjdzie i powie prawdę, nie krzycz, nie krytykuj, a doceń szczerość.
Źródło: haymarketca.com
Więcej:
Wychowanie