Wybierasz się z dzieckiem w góry? Te 10 porad doświadczonej przewodniczki wkuj na blachę
Marzy ci się wycieczka z dzieckiem w góry? Już widzisz siebie na trasie, gdy po wielu trudach docieracie na szczyt? Znana przewodniczka górska dzieli się swoimi doświadczeniami, jak zorganizować rodzinny trekking, który będzie świetną zabawą dla całej rodziny i wzmocni waszą więź.
– Oczywiście musimy dostosować nasze przyzwyczajenia do możliwości dzieci. Jednak powiększenie rodziny nie powinno oznaczać rezygnacji z przyjemności odkrywania natury i gór. Musimy tylko nieco zweryfikować nasze ambitne cele – mówi Johanna Ankarloo Tarestad, przewodniczka górska, mama bliźniaczek.
Na prośbę firmy Fjällräven podzieliła się swoimi cennymi doświadczeniami, jak zorganizować taki rodzinny trekking. Oto 10 najcenniejszych wskazówek, które warto wziąć pod uwagę, gdy planujesz tego typu wyjazd.
1. Odpowiedz sobie na pytanie, dlaczego chcesz zorganizować trekking? Czy ma służyć twojej przyjemności, czy też zależy ci na zaszczepieniu w dziecku miłości do natury? Bez względu na wiek dziecka, jego potrzeby powinny być zawsze naszym priorytetem.
Zdecydowanie lepiej jest zmniejszyć nasze oczekiwania lub nie mieć ich w ogóle. Jeżeli chcesz, by dziecko czerpało przyjemność z trekkingu i przebywania na świeżym powietrzu, podejdź do tego na luzie, zrób to dla niego, a nie dla siebie, w tempie i na miarę jego możliwości.
2. Zwracaj uwagę na samopoczucie dziecka. Jeżeli jest małe i niesiesz je w nosidełku upewnij się, że jest mu ciepło, sucho i masz wystarczająco dużo jedzenia. Rób częste przystanki na przekąski, niech to też będzie czas, by bliżej przyjrzeć się otaczającej was przyrodzie.
Przerwy to nie tylko okazja do zabawy, ale także sposób, by nabrać energii na dalszą część wędrówki. Nie zapominaj o dziecku po włożeniu go do nosidełka: opowiadaj o tym co robisz, widzisz – nawet jeżeli jeszcze nie mówi, zauważy to. W przypadku starszych dzieci – zatrzymuj się, zwracaj ich uwagę na rzeczy, które zachwycają ciebie. Pamiętaj, by pytać się, jak się czują i czy dobrze się bawią.
3. Przestrzegaj rytmu dnia takiego samego jak w domu. Jedzcie o określonych godzinach, zaplanuj też przerwę na sen, jeśli dziecko śpi jeszcze w ciągu dnia. Pamiętaj też, żeby zapakować kilka dodatkowych przekąsek, które pozwolą utrzymać wam odpowiedni poziom energii na szlaku.
4. Bądź elastyczny. Jeżeli pogoda się popsuje, zawróć – będzie czas, by wrócić na szlak innego dnia.
5. Weź ubrania na zmianę, najlepiej kilka warstw. Pogoda często się zmienia, a ubiór "na cebulkę" pozwala łatwo się dostosować do zmieniających się warunków.
6. Zawsze zabieraj ze sobą małą apteczkę. Wszystko może się zdarzyć i trzeba być na to przygotowanym.
7. Zabierz mapę i kompas. Patrzcie na nią razem, rozmawiajcie o trasie. Wytłumacz dziecku, co oznaczają poszczególne symbole i jak opisują krajobraz. Wkrótce będzie chciało samo wyznaczyć trasę i to one zabierze ciebie na wycieczkę.
8. Jeżeli planujecie kamping, zorganizujcie bazę blisko schroniska, domu lub samochodu. Razem rozbijcie namiot. Wyznacz dziecku zadania, dzięki którym poczuje, że też o czymś decyduje. Stwórz domową atmosferę – weźcie gry, w które możecie zagrać, jeżeli pogoda się pogorszy i takie, które pozwolą miło spędzić czas na zewnątrz, np. frisbee.
Po ustawieniu namiotu wybierzcie się na krótką wycieczkę – może w pobliżu jest jezioro, w którym można popływać lub łowić ryby? Może z bazy można wybrać się na ciekawą wycieczkę rowerową? Częsta zmiana aktywności jest kluczem do sukcesu i wypoczynku dla wszystkich.
9. Włączaj dziecko we wszystko, co robisz. Może pomóc w planowaniu i pakowaniu? Może ponieść swoje podstawowe rzeczy w małym plecaku, np. ulubione zabawki i kilka przysmaków?
10. Pamiętaj, że zawsze lepiej jest zawrócić i spróbować raz jeszcze. Jeżeli masz wrażenie, że zaplanowana trasa nie jest dobrym pomysłem na dziś, zrezygnuj. Nie musisz mówić o tym dziecku, po prostu odwróć ich uwagę i zróbcie coś innego. Przyroda nie ucieknie – możesz zawsze wrócić w dane miejsce.
Może cię zainteresować także: Pierwsze 5 lat jest najważniejsze dla relacji ojca z synem. Przekonałem się o tym na własnej skórze