Konstruktywna krytyka motywuje i zachęca do działania. Nie podcina skrzydeł, nie demotywuje, nie zniechęca. Życie to nie tylko zwycięstwa i sukcesy, ale także pasmo porażek, pomyłek i niepowodzeń. Zatem jak zwracać uwagę, by nie zniechęcać dziecka do walki i dążenia do celu?
Starasz się, ale coś ci nie wychodzi. Niby delikatnie zwracasz uwagę, nie chcesz powiedzieć krzywdzących słów, ale jakoś ci się nie udaje. Twoje dziecko odwraca się na pięcie, trzaska drzwiami i zamyka się w sobie. Ty gryziesz się w język i żałujesz, że się w ogóle odezwałeś. Zwracaj uwagę, ale mądrze.
Nie tylko to, co mówisz, ma znaczenie, ale także i sposób, w jaki to przekazujesz. Jeśli dziecko poczuje, że podchodzisz do niego ze spokojem, ciepłem i uważnością, łatwiej przyjmie to, co starasz się mu zakomunikować. Bądź taktowny, ścisz głos, zadbaj o odpowiednią (zrelaksowaną) mowę ciała. Wyrażaj się konkretnie, ale bez niepotrzebnych emocji.
Zapamiętaj – chwal publicznie, krytykuj prywatnie. Nikt nie lubi słuchać, że coś robi źle, że popełnia błąd, że zachowuje się nieodpowiednio do sytuacji. Przeprowadzając taką rozmowę na osobności, zapewniasz dziecku pewien komfort, poczucie, że nie zostanie przez innych wyśmiane. Zwracając uwagę, kiedy jesteście tylko we dwoje, masz zdecydowanie większą szansę odnieść sukces, niż jakbyś wytknął błąd, będąc w większym gronie.
Postaraj się znaleźć i powiedzieć też coś pozytywnego. Jeśli chcesz porozmawiać o złej ocenie ze sprawdzianu, zacznij od wyjaśnienia, że widzisz, jak twoje dziecko się stara, by się czegoś nauczyć. Jeśli chcesz zwrócić uwagą na to, że niekulturalnie zachowało się w towarzystwie dziadków, podkreśl, że doceniasz, kiedy pomaga i wpiera innych. Wymienienie przynajmniej jednej pozytywnej rzeczy sprawi, że twoje dziecko będzie bardziej otwarte na to, co chcesz mu przekazać.
Zaczynając rozmowę od "ty", wysyłasz dziecku sygnał, że chcesz je zaatakować. Zaczynając od "ja" i pokazując własną perspektywę, budujesz przyjemniejszą i łagodniejszą atmosferę. Zamiast powiedzieć "Przestań tak rozmawiać z rodzeństwem", użyj słów "Jest mi przykro, gdy tak odzywasz się do brata/siostry".
Nigdy nie okłamuj, nie koloryzuj, nie odwracaj kota ogonem. Jasno i konkretnie powiedz, co ci się nie podoba. Jeśli dziecko zrobiło coś niestosownego, zachowało się w nieodpowiedni sposób, uświadom mu to. Podkreśl, dlaczego zależy ci na zmianie. Przykładowo, jeśli zrobi coś niebezpiecznego, wytłumacz, jakie mogą być tego konsekwencje.
Nie wywyższaj się, nie pokazuj, że to ty dominujesz i to ty jesteś panem i władcą. Zawsze weź pod uwagę, że twoje dziecko może mieć gorszy czas, być może coś nieprzyjemnego wydarzyło się w jego życiu. Możesz powiedzieć "Wiem, że czasami się złościsz i trudno ci zapanować nad emocjami, ale proszę, następnym razem, zanim sprawisz komuś przykrość, weź trzy głębokie oddechy". Powinno zadziałać.
Źródło: wikihow.com