• Konsultacja psychologiczno-pedagogiczna może pomóc w zdiagnozowaniu zaburzeń u dzieci.
• Rodzice powinni pomyśleć o wizycie u psychologa dziecięcego, jeśli dziecko rozwija się z opóźnieniem, adaptacja przedszkolna nie przebiega dobrze, a nawet gdy dziecko poświęca cały dzień na samodzielną, samotną zabawę.
• Psycholożka wskazuje 10 zachowań dzieci, które mogą świadczyć o potrzebie konsultacji ze specjalistą.

To pewnie skok rozwojowy. Może dziecko jest zmęczone, dlatego się denerwuje i krzyczy? Nie podoba mu się w tym przedszkolu, dlatego adaptacja tyle trwa? Gdy wyjaśnienia, którymi sam siebie karmisz, przestają wystarczać, pora na konsultację z psychologiem. A ten nie gryzie, a może pomóc i tobie, i dziecku.

Joanna Węglarz, psycholog z 17-letnim doświadczeniem w pracy z dziećmi, młodzieżą i osobami dorosłymi, wskazuje 10 sygnałów, które świadczą o tym, że pora porozmawiać o zachowaniu dziecka ze specjalistą.

1.    Dziecko rozwija się z opóźnieniem

Oczywiście należy pamiętać, że każde dziecko będzie rozwijało się inaczej, a normy rozwojowe to pewne widełki czasowe, kiedy dana umiejętność powinna się pojawić, ale gdy wyraźnie widać, że nie nadąża za rówieśnikami lub na jakimś etapie przestaje robić postępy – trzeba skonsultować się z psychologiem.

2.  W zachowaniu dziecka pojawia się coś, czego wcześniej nie było

Na przykład nasilające się problemy z emocjami i ze snem.

3.  Dziecko traci nabytą umiejętność lub zaczyna zachowywać się jak młodsze niż jest w rzeczywistości

Może zdarzyć się, że pod wpływem różnych czynników rozwój w jakimś obszarze się zatrzyma lub dziecko zachowuje się nieadekwatne do wieku. Regres jest cofnięciem w rozwoju i taką sytuację zawsze warto skonsultować.

4. Przedłużająca się adaptacja do żłobka lub przedszkola

Może to dotyczyć również ogólnie rozstań z rodzicami. Pamiętajmy, że dziecko ma prawo reagować niepokojem, lękiem, smutkiem czy nawet złością na rozstanie z mamą. Osoby pracujące w żłobkach i przedszkolach podają, że zazwyczaj adaptacja trwa do miesiąca.

Część dzieci dość szybko przyzwyczaja się do nowej placówki i chętnie bierze udział w zajęciach, czasem reagując emocjonalnie tylko w momencie odprowadzenie przez rodzica.

Jeśli jednak reakcje są bardzo silne, dziecko jest trudno uspokoić, staje się apatyczne i nie angażuje się w żadną aktywność, trzeba porozmawiać z psychologiem, który doradzi, jak pomóc maluchowi.

5. Pojawiły się silne reakcje emocjonalne

Najczęściej w sytuacji nakazu, zakazu lub przerwania ulubionej aktywności. Szczególnie niepokojące powinny być sytuacje, gdy dziecko zachowuje się agresywnie w stosunku do rodziców, rodzeństwa czy innych osób.

6. Dziecko jest mało samodzielne

Warto odnieść się do norm rozwojowych i tego, co powinno umieć zrobić dziecko w danym wieku. Istotne jest również to, na ile rodzice pozwalają na samodzielność. Jeśli jednak dziecko ma problem z samoobsługą, gubi się, zapomina o różnych rzeczach, trzeba skonsultować się ze specjalistą.

7.   Dziecko ma problem z zabawą

Zabawa to naturalna i najbardziej podstawowa forma aktywności. Bawiąc się, dziecko się uczy, rozwija, poznaje świat, oswaja emocje. Jeśli więc zabawa jest zbyt uproszczona czy monotonna, dziecko nie potrafi skupić się na zabawie, unika zabawy samodzielnej, lub wprost przeciwnie - mogłoby się bawić samo całymi dniami i denerwuje się, gdy określoną i powtarzalną aktywność ktoś mu przerywa – trzeba sprawdzić, czy wszystko jest dobrze.

8. Coś cię niepokoi, ale nie wiesz dokładnie, jak to określić czy nazwać

Najgorsze co można w takiej sytuacji zrobić, to sprawdzić w internecie, co znaczą objawy. Bardzo łatwo trafić na przypadkową stronę, na podstawie której rodzic wystawi diagnozę autyzmu, padaczki czy innego poważnego zaburzenia. Dlatego trzeba przyjść do gabinetu psychologa nawet po to, by usłyszeć, że dziecko rozwija się prawidłowo.

9. Pediatra zauważy niepokojące objawy

Nie zawsze lekarz powie o nieprawidłowościach w odpowiedni sposób i przez to wielu rodziców reaguje negatywnie. Warto jednak potraktować taką sugestię poważnie, by nie przegapić momentu, kiedy można dziecku pomóc i zadbać o jego lepszy rozwój.

10. Przeżywasz trudne emocje

Rodzicielstwo bywa wyzwaniem i nie jest usłane różami. To, jak radzimy sobie w tej roli, zależy od wielu czynników, m.in. od tego jakie sami mieliśmy dzieciństwo, na kogo w życiu możemy liczyć, jaka jest nasza osobowość i kondycja psychofizyczna. To żaden wstyd mieć dość czy sobie nie radzić. Warto jednak skonsultować to ze specjalistą, żeby wiedzieć, jak pomóc sobie, by jak najlepiej wspierać dziecko.