Czym jedynak różni się od pierworodnego? Który z nich będzie miał większe powodzenie w życiu dorosłym? I czy walka z rodzeństwem o zabawki może być inspirująca? Okazuje się, że pierwsze dzieci i jedynacy mają cechy, które mogą znacznie poprawić ich szanse na szybkie skoki po drabinie szczęścia.
Wszystkim swoim dzieciom chciałbyś zapewnić jak najlepszy start w życiu, jednak kolejność urodzenia oraz liczba rodzeństwa mają duży wpływ na to, jak potoczy się kariera twojego smyka.
Różne badania przeprowadzone na przestrzeni lat dowodzą, że jedynacy i pierwsze dzieci dostają w pakiecie do rodziców cechy, które ułatwiają podążanie za swoimi ambicjami.
Pierworodne dzieci mają o 30 proc. większe szanse na to, że zostaną menadżerami lub zajmą stanowiska kierownicze.
W badaniu „Konfiguracje rodzeństwa, aspiracje edukacyjne i osiągnięcia” Feifei Bu z Uniwersytetu w Essex dowodzi, że „pierworodne dzieci mają wyższe aspiracje i to one odgrywają znaczącą rolę w określaniu późniejszych poziomów osiągnięć”.
Z kolei według jednego z badań przeprowadzonych w Szwecji wynika to z kilku czynników. Po pierwsze, posiadanie większej liczby dzieci oznacza, że rodzice mniej czasu mogą poświęcać każdemu z nich. A spadek ilości poświęcanego czasu może wpłynąć na rozwój i poziom IQ dziecka. Według tego badania dzieci pierworodne są bardziej samodzielne i lepiej radziły sobie w szkole.
Druga rzecz, która utrudnia gładki start w przyszłość młodszemu rodzeństwu to ciągła rywalizacja ze starszakami. Drugie i kolejne dzieci muszą walczyć o miłość rodziców i zabawki ze starszym rodzeństwem.
Owszem, przystosowują się do tego i znajdują swoje własne zainteresowania, ale w tym samym czasie pierwsze dziecko ma już okazję do zademonstrowania siły i swoich kompetencji, co tylko je wzmacnia w pozycji lidera. Kolejne dzieci muszą trochę się "postarać", aby zwrócić na siebie uwagę otoczenia, co z kolei przyczynia się do rozwoju kreatywności i pomysłowości.
Z kolei wyniki 250 chińskich studentów, którzy wychowywali się w rodzinach z tylko jednym dzieckiem, wskazały, że jedynacy mają bardzo dobrze rozwiniętą wyobraźnię, planowanie i myślenie kreatywne. Mniejsze zakresy zauważono w przyśrodkowych korach przedczołowych ich mózgów, które odpowiadają za ugodowość.
Jeśli masz wrażenie, że twój jedynak to indywidualny artysta, który nie godzi się na kompromisy i półśrodki, to prawdopodobnie tak jest.
Bo i nie bez znaczenia jest fakt, że sami rodzice jedynaków postrzegają ich jako mądrzejszych i bardziej kompetentnych od innych dzieci, lubią zawyżać ich wyniki w nauce oraz przeceniają dobre zachowania.
Jedynacy mają do wykorzystania wszystkie zasoby, jakie są w stanie dać im rodzice. Nie muszą z nikim rywalizować o miłość ani zabawę. Rodzice zwykle są w stanie zapewnić im lepszą edukację oraz wspierać zainteresowania.
Badacze zauważają też, że dzięki ciągłej obecności dorosłych w ich życiu mogą szlifować swoje umiejętności werbalne w dyskusji oraz rozumienie roli społecznych członków i przyjaciół rodziny.
Co ciekawe wskaźnik otyłości w dzieciństwie jest o 40 proc. wyższy dla jedynaków. Przekłada się to również na życie dorosłe, w którym ryzyko nadwagi jest u nich o 76 proc. wyższe.
Do wszystkich badań warto podejść z przymrużeniem oka, bo przeprowadzane są na osobach dorosłych i budowane na retrospekcji. W budowaniu aspiracji życiowych oraz osiągania celów pomagają:
A także metody wychowawcze, które stosują ich rodzice, by zapewnić dzieciom niski poziom stresu, ucząc je empatii i współpracy oraz samodzielnego podejmowania decyzji.
Sama dobra data urodzenia nie gwarantuje jeszcze dziecku sukcesu w dorosłości. Ale i jedynacy, i pierworodni mają na starcie dobry pakiet cech, które mądrze wykorzystane pomogą w osiągnięciu satysfakcjonującego życia.