Wszystko było dobrze, ale teraz dziecko nie przestaje płakać? Oto odpowiedź, której szukasz

Zacznijmy od początku. W pierwszej chwili życia twojego dziecka drze się ono wniebogłosy. Właśnie zostało wyrwane z przytulnego, ciepłego miejsca, w których pływało sobie, a jedzenie dostarczał catering idealnie w tych ilościach i smakach, jakie lubiło.

Potem jeszcze jakieś 18 lat zajmie mu nauka panowania nad nerwami. Początki będą trudne, więc dostaniesz od nas instrukcję, jak działać z dzieckiem, które dostało za dużo bodźców i potrzebuje pomocy kogoś bliskiego.

Przebodźcowane dziecko: przyczyny i objawy

Przestymulowanie lub nadmiar bodźców to moment, gdy do dziecka dociera tak wiele sygnałów sensorycznych, że jego mózg nie jest w stanie sobie z nimi poradzić. Uruchamia wtedy syndrom ucieczki lub ataku. Dlatego dzieci, które mierzą się z przebodźcowaniem, stają się nagle głuche na twoje słowa albo zaczynają krzyczeć i tupać.

Najwięcej dostaje się niemowlętom, bo ich system nerwowy jest praktycznie bezbronny i dopiero uczy się reakcji na różne sytuacje. Potrzeba czasu, by dziecko w bezpieczny sposób uczyło się radzić sobie z bodźcami zmysłowymi, których doświadcza.

Nawet zabawy sensoryczne, które wprowadzamy w życie niemowlęcia w pierwszych miesiącach, mogą być dla niego stresujące i powodować przestymulowanie, tym, czego bobas potrzebuje najbardziej, jest bliskość rodzica.

Co powoduje przestymulowanie u niemowlaka?

Powodów może być jeszcze więcej, bo każde dziecko jest inne i inaczej reaguje na to, co dzieje się w jego otoczeniu. Jeśli w czasie diagnozy płaczu dziecka, wykluczysz głód, mokrą pieluchę i gryzącą w szyję metkę bodziaka, możesz podejrzewać, że problemem są zbyt wszechobecne bodźce, z którymi dziecko nie umie sobie radzić.

Co robić, gdy dziecko jest przestymulowane?

Co robić? Co robić? Jeśli jesteś w restauracji na obiedzie z dziadkami, weź chustę lub wózek i wyjdź z przegrzanego głośnego lokalu. Jeśli jesteście w domu - wyłącz źródła dźwięku lub światła, na które ty już jesteś głuchy, ale mogą drażnić dziecko. Często rodzice starają się uspokoić dziecko, nie wyłączając źródła bodźców, a dodatkowe głaskanie i mówienie do dziecka, tylko podnosi poziom jego niezadowolenia.

Nie bój się kontaktu ze specjalistami i szukania pomocy. Jeśli możesz, umów się do pediatry lub dziecięcego psychologa. Sam też od czasu do czasu odpocznij od opieki nad dzieckiem, bo przyjmując na siebie wszystkie jego trudne emocje i ciebie wkrótce czeka przestymulowanie bodźcami. Pamiętaj też, aby odciążać drugiego rodzica w jego obowiązkach.

Zmęczony tata, zmęczone dziecko i zmęczona mama będą wzajemnie wpływać na odczuwanie bodźców i sposób ich regulacji. To, jak działa rodzina, zależy od samopoczucia wszystkich jej członków.