
Aspołeczne dziecko – problem, czy nic wyjątkowego
Wiele osób często nie rozumie, czym tak naprawdę jest aspołeczność. Używa tego słowa wymiennie z introwertyzmem, nie mając świadomość, na czym polegają obie te przypadłości. W wypadku introwertyzmu osoba chce spotykać się z ludźmi, często w mniejszych grupach, ale każde tego typu spotkanie wyczerpuje jego baterie, które potem musi naładować, przebywając w samotności.Aspołeczość a antyspołeczność
Warto też mieć świadomość, że bycie aspołecznym nie ma żadnego związku z zachowaniami antyspołecznymi. W wypadku tych drugi, osoby swoim zachowaniem starają się łamać, jak najwięcej przyjętych zwyczajów i norm kulturowych. To ich sposób wyrażania swojej osoby i pokazanie środkowego palca światu.Aspołeczność nie jest niczym złym
Co ważne w wielu kulturach aspołeczność nie jest zawsze postrzegana jako coś negatywnego. W wielu religiach tego typu zachowanie jest wręcz uznawane za przejaw mistycyzmu.Jak wspierać aspołeczne dziecko?
Gdy pytam specjalistkę, w jaki sposób można wspierać dzieci w walce z aspołecznością, pierwsze co mówi, to żeby nie myśleć o tym jako o walce. – Aspołeczność to brak potrzeby odzywania się w grupie, przebywania w niej. Osoba aspołeczna woli przebywać sama ze sobą i będąc ze sobą w znanym sobie otoczeniu, czuje się dobrze. Nie lubi hałasu, nie lubi się zwierzać, nie lubi, gdy ktoś dotyka jej rzeczy – nie można jej więc przymuszać do zmiany swojej osobowości, tylko dlatego, że wydaje nam się to dobrym pomysłem.Katarzyna Sikorska, psycholog, psychoterapeutka systemowa, specjalistka terapii uzależnień z Centrum Psychoterapii HELP. Absolwentka psychologii na Uniwersytecie im. Kardynała Wyszyńskiego, studiów podyplomowych psychologia transportu na Uniwersytecie Warszawskim oraz 4-letniego kursu psychoterapii w Ośrodku Psychoterapii Systemowej w Krakowie. Posiada certyfikat (SP/0520/2010) terapii uzależnień Krajowego Biura Do Spraw Przeciwdziałania Narkomanii. Doświadczenie zawodowe zdobywała m.in. w Szpitalu Nowowiejskim czy Stacjonarnym Ośrodku Psychoterapii Zaburzeń Odżywiania. Posiada kilkunastoletnie doświadczenie w pracy terapeutycznej, swoją pracę poddaje regularnej superwizji.
Może cię zainteresować także: Wymaga odwagi i dojrzałości. Zdradzę wam, jaki jest rodzicielski obowiązek na miarę XXI wieku