Mówisz do dziecka: "Powiedz to swoimi słowami"? Oto dlaczego popełniasz wielki błąd

Jaki zasób słów ma dziecko?

Jak widzisz, nie radzi sobie z emocjami, reaguje w pierwszy instynktowny sposób, czyli płacze lub rzuca czymś. To normalne. Ważne jest, aby tę agresję wyciszyć i przekierunkować np. w przytulenie.

Tymczasem twój 3-latek zna zaledwie 100-200 słów. Większość dotyczy potrzeb fizjologicznych – jedzenia, picia, spania. Niewiele z nich zawiera w sobie opis emocji.

Co się dzieje, gdy mówisz tak do dziecka?

Zmuszanie dziecka do gwałtownego zejścia z emocji i skupieniu na pracy umysłowej, gdy jego mózg zalewa hormon stresu, może podziałać tylko w jeden sposób – dziecko, któremu zostaje narzucona wola, wycofuje się.

Wcale nie będzie chciało następnym razem otworzyć się przed tobą i porozmawiać o tym, co właśnie się wydarzyło. Wybierze droga na skróty, która zamiast wpędzać go w oszołomienie, pozwoli na natychmiastowe ucięcie negatywnych emocji. Rzuci czymś lub nazwie cię głupim, bo takim słownikiem operuje na tym poziomie rozwoju.

Zdanie "powiedz to swoimi słowami" wpłynie na jego kompetencje komunikacyjne w przyszłości i spowoduje, że zamiast rozwijać swój leksykon emocji, ograniczy rozmowy z kimś, kto wpędza go w sytuacje stresowe.

Co zrobić, gdy dziecko się złości?

Oczywiście, że rozmawiać. Jednak na innych zasadach. Przede wszystkim musisz najpierw wyciszyć dziecko. Tutaj zawsze dobrze działa przytulanie. Maluch będzie miał chwilę, aby jeszcze przepracować emocje w swojej głowie, jednocześnie poczuje się bezpiecznie w twoich ramionach.

Nie musisz pilnować gramatyki i tworzyć zdań wielokrotnie złożonych, zaglądających wprost w serce dziecka. "Zły", "smutno", "zabrał", "zepsuło się", "nowe" – im prostszy komunikat, którym zwracasz się do 3-latka, tym lepiej.