Miękkie buły i pantoflarze? Faceci wychowani bez ojców obalają krzywdzący mit

– Nie wszyscy ludzie są gotowi, aby zostać rodzicami – mówi 33-letni Maciej. – Ani moja matka, ani mój ojciec nie udźwignęli takiej odpowiedzialności. Tata po prostu zniknął, mama wprowadziła się do rodziców, zostawiła mnie u nich i wróciła do miasta, by kontynuować studia.

Dawid Blankenhorn, autor książki "Ameryka bez ojców" w rozmowie z Instytutem Psychologii Zdrowia Polskiego Towarzystwa Psychologicznego mówi, że chłopcy wychowywani bez ojców tracą poczucie bezpieczeństwa, szansę na łatwiejszy start w życiu i możliwość lepszej edukacji.

Maciek mówi, że rozumie decyzję swojej matki o porzuceniu go w pierwszych latach życia. Nic z tego okresu nie pamięta, więc nie ma żalu. – Dzięki temu znalazła dobrze płatną pracę. Nigdy nie prosiła mojego ojca o alimenty, nie musieliśmy żyć z zasiłków. To dało jej niezależność.

– Nie brakowało mi męskiego wzorca. Mój dziadek przekazał mi całą wiedzę o niezbędnych naprawach w domu, jaką miał. Często zapraszał mnie, gdy naprawiał babcine radio, żebym popatrzył – opowiada Maciej. – I przede wszystkim pokazał, co to znaczy kindersztuba. To może wydawać się przestarzałe w XXI-wiecznym świecie, ale ja nie pozwalam moim randkom płacić za siebie, zawsze otwieram drzwi, a na pożegnanie całuję w rękę.

Zdaniem Maćka chłopiec wychowywany tylko przez matkę ma wiele szans na spotkanie w swoim życiu męskiego przewodnika. Dla niego o wiele większe znaczenie ma to, jakie wychowanie odebrał z domu, niż z determinacji psychobiologicznej.

– Problem ze stereotypami dotyczącymi "miękkich chłopców" wychowywanych przez samotne matki wynika z tego, że ludzie zakładają, że w swoim życiu nie rozmawiamy z żadnymi innymi ludźmi, szczególnie mężczyznami, a jedynie z matką – tłumaczy Robert.

To jakim będziesz człowiekiem, zależy od tego, jaka jest samotna matka, która cię wychowuje. Czy ona jest pewna siebie i niezależna oraz z kręgu znajomych, jakimi się otaczasz.

Uważa, że jego matka nauczyła go o wiele więcej, niż zrobiłby to jakikolwiek facet. – W naszym społeczeństwie jeszcze dominuje patriarchalne spojrzenie na rodzinę, w której to mężczyzna przynosi do domu pieniądze. Gdy tymczasem coraz więcej jest rozbitych rodzin, w której to kobiety przejmują funkcję żywiciela rodziny. Są o wiele bardziej zdeterminowane, wytrzymałe na stres oraz odpowiedzialne, niż jakikolwiek mężczyzna – mówi Robert.

Jego matka nauczyła go zmieniać koło w samochodzie, przepychać zlew, razem remontowali i odnawiali jego pokój, z mamą na fotelu pasażera uczył się jeździć samochodem.

– Jestem uważny. W roli taty realizuję się w stu procentach. Czy moje dzieci mają szczęście, że dorastają z dwójką rodziców? Tego chyba nie da się tak ocenić. Mają podwójne źródło miłości.

– Czy potrzebowałem ojca? Na pewno za nim tęskniłem, kumple nie wypełnią tego braku. Ale czego mógłbym oczekiwać od faceta, który nie wziął odpowiedzialności za swoje dziecko? Nawet nie chciałbym od niego usłyszeć przeprosin.