Nie kłótnie, nie zdrady. Rozwiedzeni mężczyźni mówią o "cichych zabójcach związków"

Kuba podkreśla, że jego była żona kochała być w ciąży. Każdy się nią opiekował, pytał, jak mija jej dzień, wszyscy zachwycali się tym, że świetnie wygląda, zarazem starając się, aby nie musiała się przemęczać. – Czuła się dzięki temu wyjątkowa, była w centrum uwagi, ale gdy dziecko się urodziło, stwierdziła, że nie chce się zajmować upierdliwym bachorem – opowiada. Przez pierwszy rok po narodzinach dziecka to Kuba był odpowiedzialny za wszystko związane z ich synem. Kąpał go, gotował, był odpowiedzialny za komfort syna i opiekę nad świeżo upieczoną matką.

Nie kochałem jej tak, jak kiedyś

– Któregoś dnia po tym, jak udało mi się go w końcu uśpić, położyłem się w łóżku i usłyszałem od żony, że nie kocham jej tak, jak dawniej. Miała rację – wyjaśnia. Próbował namówić ją, aby poszła do terapeuty, podejrzewał, że miała depresję poporodową, ale ona nie chciała szukać pomocy. Przyznaje, że teraz eksżona w końcu zawiązała relację z synem, który ma niemalże trzy lata.

– Nie jesteśmy ze sobą od półtora roku i udało mi się już pogodzić z tym, co mnie spotkało – mówi i dodaje, że nie są ze sobą blisko, nie są przyjaciółmi, ale nie czuje niechęci do byłej żony. Nie musieli walczyć o prawa do dziecka, a był to jedyny temat, który go interesował. Przyznaje, że chociaż w jego przekonaniu to ona jest odpowiedzialna za rozpad ich małżeństwa, ma świadomość, że jej spojrzenie na to, co się stało, byłoby zapewne całkiem inne.

Stracił żonę, zyskał przyjaciółkę

– Od kiedy nie jesteśmy razem, staliśmy się najlepszymi przyjaciółmi – mówi mi Michał, który rozwiódł się 9 miesięcy temu. Gdy byli ze sobą, wszystkie ich rozmowy kończyły się kłótnią. Nieważne czy rozmawiali o tym, co mają zjeść na obiad, czy o swoich planach na przyszłość. Jakimś cudem każda z tych dyskusji doprowadzała do sytuacji, w której nie mogli na siebie patrzeć i oboje mieli ochotę zabić drugą osobę.

W jego opinii większość rozwodów nie wynika tak naprawdę z wielkich kłótni, zdrad i historii wartych opowiedzenia. Są one następstwem tego, że ludzie się zmieniają, przestają postrzegać drugą osobę, w taki sam sposób jak kilka lat albo miesięcy wcześniej. Sądzi, że w dzisiejszych czasach, gdy nie przestajemy szukać możliwości rozwoju nawet w późniejszych latach swojego życia, łatwiej o dojście do wniosku, że druga osoba po prostu nie pasuje do tego, jak postrzegamy swoją przyszłość.

Oddaliliśmy się od siebie i nic nie mogliśmy zrobić

– Oczywiście wspaniale by było, gdyby udało nam się zmieniać wspólnie. W taki sposób, że pasujemy do siebie, ale pręgierz małżeństwa powodował, że nawet chcąc ze sobą rozmawiać, tylko wrzeszczeliśmy – opowiada. Dodaje, że od kiedy on i jego żona zdecydowali się wziąć rozwód, ich relacje są idealne. Wspólnie chodzą na filmy, jedzą kolacje i rozmawiają o swoim życiu. – To, że nie pasujesz do kogoś jako mąż czy partner nie oznacza, że nie możesz być z nim blisko.

Ma świadomość, że jest tak samo odpowiedzialny za to, co się stało, jak była żona, ale nie ukrywa, że nadal często się przed sobą usprawiedliwia. – To jest strasznie idiotyczne, że możesz w wieku 35 lat mówić ludziom, że komunikacja jest ważna w związku, ale takie są fakty. Prosta rzecz, o której większość z nas zapomina.

Rozwód nikogo nie zdziwił

W wypadku jego małżeństwa kłótnie wynikały z niedomówień. Zwłaszcza w sferze finansów. – Pieniądze są tematem, którego wiele osób nie lubi poruszać, ale jeśli nie umiesz o nim rozmawiać z kimś, z kim masz spędzić resztę życia, to raczej masz przesrane.

– Jeśli wszyscy ludzie wokół ciebie są dla palantami, to prawdopodobnie nie chodzi o nich, a o ciebie – wyjaśnia. Dodając, że starał się być otwarty na przeszłość swojej byłej żony. Chociaż opowiadała mu o tym, jak zdradzała swoich "przemocowych" chłopaków, uważał, że nie ma prawa jej oceniać przez to, co wydarzyło się w jej życiu w przeszłości. Do czasu. – Gdy się dowiedziałem o tym, że sypia ze swoim kolegą z pracy, rozstaliśmy się, ale dosyć szybko dowiedziałem się od jej rodziny, że określa mnie mianem "przemocowca". Wtedy dopiero połapałem się, że miałem różowe klapki na oczach.