Kłamstwo jest czymś nieuniknionym. Prędzej czy później usłyszy je od swojego dziecka każdy rodzic. Nieszczerość jest elementem rozwoju. Choć nie można jej bagatelizować, nie warto brać jej też zbytnio do siebie. Zatem, jak postępować, gdy maluch kłamie?

To zupełnie normalne

Zdaniem  psychologa dziecięcego, dr Ashley Harlow, bardzo ważne jest, aby rodzice zdali sobie sprawę z tego, że dzieci nie do końca rozpoznają różnicę między prawdą a kłamstwem. Maluchy fantazjują, koloryzują i wymyślają niestworzone historie. To zupełnie naturalne. Nawet 3-, 4-letnie dzieci nie zawsze potrafią się zorientować, co jest prawdą, a co nie.

Mając na uwadze cały ten proces rozwojowy, dr Harlow przygotowała dla rodziców spis trzech rzeczy, o których powinni pamiętać.

Fantazja a kłamstwo

Na kłamstwo warto czasami spojrzeć z przymrużeniem oka. Nie zawsze jest złe. To nieustanne fantazjowanie można dobrze wykorzystać. Jeśli maluch wyolbrzymia i koloryzuje, zaproponuj mu zabawę. Zacznijcie od zera, stwórzcie niesamowitą historię, pobawcie się wyobraźnią.

– Czasami dzieci wymyślają historie, aby skupić na sobie uwagę, zapewnić sobie rozrywkę i sprawdzić granice – mówi Harlow.

Rodzice to niesamowici eksperci, którzy od razu wyczuwają, kiedy dziecko mija się z prawdą. Wiedzą, kiedy są poddawani różnego rodzaju testom.

Bujną wyobraźnię dziecka warto wykorzystać do kreatywnej zabawy. Dzięki temu rodzice wkroczą do świata malucha i przez chwilę poczują się jak za dawnych lat. Warto jednak zachować równowagę i wytłumaczyć dziecku, że są sytuacje, miejsca, w których nie można mijać się z prawdą.

Impuls

Wiele dzieci kłamie z automatu, nie zastanawiając się nad tym. Rodzice, którzy patrzą na kłamstwo dziecka jak na krzywdę, którą maluch chciał im wyrządzić, są jeszcze bardziej pokrzywdzeni. Są przekonani, że dziecko w ten sposób chce okazać brak szacunku, co oczywiście nie jest prawdą.

– Kłamstwa dzieci, mogą doprowadzić do tego, że rodzice będą wyrywać sobie włosy z głowy – mówi Harlow. – Impulsywność jest przyczyną nieuczciwości wielu dzieci, u których np. zdiagnozowano ADHD. Niekoniecznie jest to nikczemna nieuczciwość. Dzieci mówią to, co im przyjdzie do głowy – podkreśla psycholog.

Jak zachować się w takim przypadku? Na pewno nie dać się ponieść emocjom, nie krzyczeć i nie grozić konsekwencjami. Ważne jest, by nie pozwolić dziecku brnąć dalej w kłamstwo, a poprosić, by się zatrzymało. Warto spowolnić rozwój sytuacji. Poproś, aby maluch uważniej analizował słowa, które zamierza wypowiedzieć. Daj drugą szansę. Jeśli jednak rozmowy i prośby nic nie dają, dowiedz się, dlaczego nie słucha i dalej postępuje w niewłaściwy sposób.

Pochwała

Dziecko skłamało, a potem przyznało się do błędu? Pochwal i nagrodź uczciwość. Wyłapuj momenty, w których dziecko mówi prawdę i podkreślaj, jak bardzo doceniasz prawdomówność. Wyjaśnij dziecku, czym jest zaufanie, szczerość i uczciwość. Jeśli nie potrafisz zrozumieć jakiegoś zachowania, postępowania, spójrz na sprawę, problem z perspektywy dziecka. To naprawdę ułatwia komunikację.

źródło: Fatherly