To, w jaki sposób wychowujemy dzieci, ma duży wpływ na ich przyszłość. To od rodziców zależy, czy ich pociechy będą pewne siebie, odważne i przebojowe, czy wręcz przeciwnie, wycofane, skryte i pozbawione poczucia własnej wartości. Dzieciństwo to najważniejszy okres w życiu, w którym kształtuje się nasza osobowość.
Ilość otrzymanego wsparcia i jakość więzi, jaka łączy dziecko z rodzicami, ma ogromny wpływ na to, jak dziecko będzie funkcjonowało w późniejszym życiu. Toksyczna relacja tłamsi, dusi i utrudnia osiągnięcie pełni szczęścia w życiu dorosłym. Narcystyczni rodzice, choć często nieświadomie, wyrządzają krzywdę swoim pociechom.
Narcystyczne rodzicielstwo jest bardzo niebezpieczne. Rodzice reagują emocjonalnie, są rozczarowani, sfrustrowani, podnoszą głos i dają się ponieść emocjom. Nie akceptują uczuć swojego dziecka, lekceważą je lub zawstydzają. Zdarza się, że postrzegają je jako "przedłużenie" samych siebie. Wymagają spełniania oczekiwań związanych z różnymi aspektami ich życia. Narcystyczni rodzice manipulują, są egocentryczni i wręcz przekonani, że to oni są najważniejsi na świecie. Wielu z nich swoje potrzeby przedkłada nad potrzeby dzieci.
Rodzicielstwo odgrywa istotną rolę w psychicznym i fizycznym rozwoju dzieci. Badanie przeprowadzone przez naukowców z Narodowego Uniwersytetu w Kolumbii dowodzi, że w przypadku nastolatków:
"Zarówno kontrola psychologiczna matki, jak i ojca miała większy wpływ niż kontrola behawioralna na obecność problemów emocjonalnych i behawioralnych."
W przypadku narcystycznego rodzicielstwa psychologiczna kontrola może przybierać formę manipulacji.
Badanie przeprowadzone przez naukowców z Uniwersytetu w Amsterdamie pokazuje, że rodzice z narcystycznym zaburzeniem osobowości nawiązują nieprawidłowe relacje, w których obwiniają swoje dzieci za ich nieszczęście i niepowodzenia. Dzieci czują się wszystkiemu winne, mają poczucie, że nawet potkniecie rodziców jest ich winą.
Dzieci narcystycznych rodziców często mają poczucie niewysłuchania. Odnoszą wrażenie, że "nie istnieją", są niewidoczne. Takie przekonanie jest głównie wynikiem egoizmu rodziców i trudności w nawiązywaniu kontaktu z dziećmi.
Nieustanne lekceważenie, niewysłuchanie i poczucie wiecznego braku niezrozumienia prowadzi do jednego – niskiej samooceny dzieci. Dzieci narcystycznych rodziców mogą dorastać z poczuciem, że są niewystarczająco dobre, że to, co robią, jest niewłaściwe. Brak poczucia własnej wartości prowadzi do trudności w nawiązywaniu kontaktów, problemów z budowaniem relacji. Dzieci często mają poczucie, że są jedynie "dodatkiem", źródłem zaspokojenia potrzeb swoich rodziców.
Takie, a nie inne wychowanie może sprawić, że dziecko przestaje ufać swoim emocjom, jest niepewne, zagubione. Niekiedy może pojawić się w nim przekonanie, że to, co czuje, nie jest ważne, że to nikogo nie interesuje. Przecież kiedy wyraża siebie, jest niesłuchane i nierozumiane.
Wychowanie przez narcystycznych rodziców może pozostawić w psychice dziecka trwały, negatywny ślad. Taki sposób wychowania odbija się na zachowaniu w przyszłości. Może pojawić się nieumiejętność realizowania swoich marzeń i celów życiowych, trudności w rozpoznawaniu uczuć, emocji. Takie osoby często mają problem z kochaniem siebie, budowaniem bezinteresownych relacji. Może pojawić się lęk przed sprostaniem oczekiwaniom i wymaganiom, jakie stawia otoczenie.
Źródło: Exploringyourmind