Ile znasz dinozaurów? To zależy, w jakim wieku masz dziecko! Każdy maluch przeżywa okres fascynacji prehistorycznymi gadami. Miłość do tych stworzeń pozwala dzieciom rozwijać pamięć, uczy kategoryzowania wiedzy i zwiększa koncentrację. Dinozaury wyginęły, by nasze dzieci wyrosły na małych geniuszy.
Fascynacja dinozaurami zaczyna się zwykle ok. 18 miesiąca życia dzieci.
Trwa od pół roku do trzech lat.
Chęć uczenia się skomplikowanych nazw dinozaurów pomaga dzieciom w rozwijaniu spostrzegawczości i zwiększeniu koncentracji.
Byliśmy w wakacje w parku dinozaurów w Solcu Kujawskim (kto nie był, polecam) od tamtej pory dzieci co tydzień pytają, czy tam wrócimy. W czasie naszej wizyty lało jak z cebra, wiał wiatr i nie mieliśmy pod ręką kabanosów.
A jednak. Miłość do gadów przetrwała mimo tych niesprzyjających warunków. Bo każde dziecko prędzej czy później zakocha się w dinozaurach, więc warto, żebyś wiedział, czemu to zauroczenie, to najlepsze, co może je spotkać.
W okolicy 18 miesiąca życia dzieci zaczynają przeżywać coś, co psycholodzy nazywają "niezwykle intensywnymi zainteresowaniami" (EII). Około jedna trzecia dzieci zaczyna mieć hopla na punkcie dinozaurów, zwierzątek lub pojazdów.
Takie hobby wspiera chęć poznawania nowych rzeczy i uczenia się skomplikowanych nazw dinozaurów pomaga dzieciom w rozwijaniu spostrzegawczości, zwiększeniu koncentracji i uskutecznianiu umiejętności przetwarzania informacji.
Eksperci twierdzą, że EII pomagają maluchom zbierać i porządkować fakty, czyli wzmacniać umiejętność niezbędną na kolejnych etapach edukacji. Nie poleca się przerywania tych zainteresowań, zmieniania ich czy odsuwania dziecka od gromadzenia nowych figurek i książeczek.
Zwykle fascynacje trwają od pół roku do trzech lat. Psycholodzy zachęcają rodziców, aby przeciągali hobby dzieci jeszcze dłużej, bo ciągła nauka, rozszerzanie horyzontów rozwija nowe połączenia nerwowe i utrwala te obecne, a to wpływa na rozwój mózgu i trenowanie pamięci.
Co dają dzieciom dinozaury?
Oswajają ze strachem
Ostre zęby, śmiercionośne pazury, potężnie rozbudowane kończyny, wielkie płyty na grzbiecie, mięsożerność...
Tak, dinozaury są przerażające dla dzieci, ale dlatego właśnie są wspaniałe. Pozwalają im się oswoić ze strachem i różnorodnością świata. Im więcej wiedzy na temat zabójczych kreatur przyswoją, tym bardziej je oswoją. A strach nazwany nie jest już przerażający.
Nauka cyklu życia
To, że dinusie kiedyś były, a teraz ich nie ma, wymaga od dzieci przetworzenia informacji o upływie czasu. Także o zmianach klimatu, ewolucji zwierząt i ludzi oraz doświadczeniu tego, że coś żyło na świecie, nawet zanim urodził się tatuś.
To nie jest intuicyjne dla dzieci. Ich zdaniem oni zawsze będą mali, a tatuś zawsze był stary. Unaocznienie faktu, że czas mija, to dla nich jak rozwinięcie papirusu z magicznym zaklęciem.
Jedzonko!
Informacja o tym, że dinozaury zjadały i mięsko, i ziemniaczki, może pomóc dzieciom w odkrywaniu smaków. Skoro cos tak potężnego, jak T-Rex zajadało się boczkiem i schabem, może zachęcić twoje dziecko do zjedzenia pulpetów.
Kolega z pracy twierdzi, że gdy był mały i nie chciał jeść szynki, jego mama mówiła, że wędlina zrobiona jest z dinozaura. Zawsze mogła liczyć na zjedzenie przez niego kanapeczek do końca.
Dzieci uwielbiają się uczyć
Świat dinozaurów nigdy się nie kończy. Naukowcy nie odkryli jeszcze wszystkich gatunków, więc twoje dziecko ma pole do popisu i może tworzyć stwory we własnej wyobraźni.
Do tego dzieci mają silną potrzebę poznawania i kategoryzowania wiedzy. Prehistoryczne stwory idealnie się do tego nadają. Ich świat obfituje w gatunki, sposoby żywienia, polowania, obrony, rozmnażania się, środowisk, w których żyły. A do tego te nazwy!
A choć wszystko i tak kończy się na kurze (bo z dinusiów wyewoluowały ptaki) to niekończąca się baza wiedzy jest dla dzieci silnym afrodyzjakiem.
Dinozaury są dobre na wszystko
Kazimierz Dąbrowski, polski psycholog, sugerował, że u dzieci istnieje 5 obszarów, w których maluchy wykazują nadmierne pobudzenie lub nadwrażliwość. Są to obszary psychomotoryczne, zmysłowe, emocjonalne, intelektualne i wyobrażone.
Dinozaury dotykają kilku obszarów naraz. Intelektualnie rozwijają chęć poszukiwania zrozumienia, zdobywania wiedzy i kategoryzowania informacji. Mają różne faktury, kształty i wielkości (rozwijają zmysły). Nauka o dinozaurach kształci wyobraźnię, bo powoduje skojarzenia obrazów, skłania do domyślania się i rozwijania korelacji pomiędzy stworami.
Czy tylko chłopcy lubią dinozaury?
Od razu można odpowiedzieć, że nie. Moja córka, gdy miała 5 lat, chciała zostać paleontologiem. Jej fascynacja prehistorycznymi kreaturami była przerażająca. Został po niej bogaty arsenał plastikowych dinozaurów, książeczek i plakatów, które służą teraz jej braciom. Ci również od rana do nocy są raptorami i diplodokami.
Niemniej rynek zabawek próbuje przekonać małych odbiorców i ich rodziców, że dinozaury są gadżetami typowo chłopięcymi.
Zainteresowanie gadami nie ma jednak nic wspólnego z uwarunkowaniami płci. Dziewczynki mają taką samą chęć nauki i kategoryzowania nowych informacji, co chłopcy.
Dinozaury łączą ponad podziałami, mimo że wyginęły.