Biegi na klatce schodowej, półmaraton na podwórku. Tak biegacze w Polsce trenują w czasie pandemii

Wedle rozporządzenia rządu z 10 kwietnia bieganie jest realizacją podstawowych potrzeb życiowych – albo i nie jest. Nikt tego jednoznacznie nie określił. Dlatego w ostatnich dniach pojawiło się wiele informacji o tym, że biegacze zostali ukarani surowymi karami administracyjnymi za przebywanie w miejscu publicznym bez ważnego powodu.

Także Główny Inspektorat Sanitarny wydał zalecenie, by powstrzymać się od uprawiania sportów takich jak bieganie, jazda na rowerze i rolkach. GIS zaleca, by o kondycję dbać w domu.

Nie trzeba było długo czekać, by na forach i grupach biegowych rozgorzała dyskusja, jak to w końcu jest z tym bieganiem i czy trzeba bać się policji wychodząc na zewnątrz.

Nie godzę się na kary, będę walczył w sądzie

– Uważam że karanie przez służby biegających zachowujących odpowiedni dystans jest „rozbojem” i okradaniem ludzi, przed tym trzeba się bronić i wzajemnie wspierać – deklaruje Wojciech – Bieganie z zachowaniem odpowiedniego dystansu daje więcej benefitów, niż zagrożeń, a próby karania są bezprawne.

Treningi Wojtka się nie zmieniły. Niedawno kupił wózek biegowy i ma zamiar zabierać swoją półtoraroczną córkę na treningi.

– Nie mam strachu przed wirusem, a kiedy mijam innych biegaczy, zawsze macham im na powitanie. Współczuję wszystkim zamkniętym w domach i robię swoje – mówi.

Półmaraton na własnym podwórku

Przemek niedawno przebiegł półmaraton pokonując 80-metrową pętlę na swoim podwórku. – Co trzy kilometry zmieniałem kierunek – mówi.

Przemek jest "ultrasem", na koncie ma także maraton z córką w wózku biegowym. Prowadzi bloga biegazmzwozkiem.pl.

– Biegać czy nie biegać? Niech każdy sam decyduje – stwierdza. – Nie biegam w miejscach publicznych z prostego powodu: nie chcę denerwować ludzi, którzy nie mogą uprawiać swoich ulubionych sportów.

– Większość ludzi siedzi teraz w domach, często są zamknięci w małych mieszkaniach z dziećmi. Nie wychodzą na dwór, jeżeli zobaczą mnie biegnącego, mogą zacząć się zastanawiać, dlaczego oni zachowują się zgodnie z zaleceniami, a ja nie – tłumaczy Przemek.