
W latach 60. XX wieku psycholog Diana Baumrind przeprowadziła badania, na podstawie których wyodrębniła trzy zasadnicze style rodzicielstwa – autorytarny, permisywny i autorytatywny. To, w jakim stylu rodzice będą wychowywać swoje dziecko, uzależnione jest od ich wymagań i tego, jak reagują na potrzeby malucha.
Styl autorytarny i permisywny
Styl autorytarny wiąże się z wysokimi wymaganiami wobec dziecka, które połączone są z niskim stopniem odpowiadania na jego potrzeby. Permisywne rodzicielstwo wiąże się z kolei z bardzo dużą wrażliwością na potrzeby dziecka. W tym przypadku rodzice nie stawiają wymagań, nie wyznaczają granic i nie są konsekwentni. Dziecko ma dużo wolności i swobody, co nie zawsze okazuje się być słusznym rozwiązaniem.
Styl autorytatywny
Autorytatywni rodzice mają dość wysokie oczekiwania w stosunku do swoich dzieci. Wysoko stawiają im poprzeczkę i motywują do dążenia do wyznaczonego celu. Bardzo liczą się z ich potrzebami i biorą pod uwagę ich zdanie.
Dzieci wychowywane zgodnie z tym stylem czują się docenione, zmotywowane i wyrastają na niezależnych i silnych ludzi. Jednak wciąż pozostaje pytanie – jakie cechy i jakie czynniki przyczyniają się do zdrowego i autorytatywnego rodzicielstwa?
Rozumienie emocji
Naukowcy z Uniwersytetu w Bukareszcie przeprowadzili badanie, które wyjaśnia, w jaki sposób inteligencja emocjonalna, samoocena, współczucie i kompetencje rodzicielskie wpływają na to, jakimi jesteśmy rodzicami. Naukowcy przygotowali ankietę, na którą odpowiedziało 610 osób. Badacze wyciągnęli następujące wnioski – rozumienie emocji i umiejętność zarządzania nimi to podstawa autorytatywnego rodzicielstwa. To właśnie "prosty" przepis na udane i szczęśliwe rodzicielstwo.
– Rodzice o wysokim poziomie inteligencji emocjonalnej wykazują wysoki poziom kompetencji rodzicielskich w wyniku konkretnych strategii inteligencji emocjonalnej, których używają w procesie rodzicielskim – tak twierdzą autorzy badania.
– Wysoki poziom inteligencji emocjonalnej rodziców wiąże się z przyjęciem autorytatywnego stylu rodzicielskiego – dodają.
Naukowcy wyjaśnili również, że kompetencje rodzicielskie, które wynikają z wysokiej inteligencji emocjonalnej, wymagają zachowania równowagi między poczuciem własnej wartości a empatią wobec samego siebie. Połączenie ze sobą tych dwóch cech umożliwia rodzicom zyskanie, dzięki pozytywnym doświadczeniom, zdrowej pewności siebie, a jednocześnie uniemożliwia im zbyt surowe ocenianie siebie, gdy pewne rzeczy układają się nie po ich myśli.
Wspomniani rodzice niemalże każdą sytuację wykorzystują do ćwiczenia empatii wobec siebie. Utrata cierpliwości w stosunku do hałaśliwych i biegających po całym domu dzieci jest dla nich doskonałą okazją do nauki i możliwością lepszego poznania siebie.
Źródło: fatherly