Louis Coulon żył na przełomie XIX i XX wieku. Urodzony w 1826 roku Coulon odziedziczył po ojcu zawód metalurga i przez dziesięciolecia pracował w odlewniach żelaza i fabrykach w Montluçon. Ale to nie jego dokonania zawodowe, a imponujący zarost przysporzył mu sławę. Louis Coulon był właścicielem podobno drugiej najdłuższej brody w historii. Ta pierwsza należała do Norwega - Hansa Langsetha.
Broda rośnie, jej popularność też
Odrzucenie brzytwy w wieku nastoletnim sprawiło, że w ciągu życia Louis Coulon zapuścił brodę o długości 3,35 metra! "Kiedy owija ją wokół szyi, wygląda jak jeden z tych wielkich boa, które są obecnie tak modne." - pisał w 1889 roku "Le Journal des débats politiques et littéraires". Wspominano w nim, że brodę Louisa Coulona podziwiali nawet dwaj cesarze: Napoleon III oraz Piotr II, cesarz Brazylii.
Dziś bez wątpienia mógłby z sukcesami prowadzić swój profil na Instagramie. Louis Coulon był bohaterem wielu pocztówek, które stały się bardzo popularne w Europie pod koniec XIX wieku. Widać na nich bohatera samego, ale także w towarzystwie innych pozujących osób, a także zwierząt. W długiej brodzie Coulona schronienie znajdowały ptaki i koty (z wiadomych powodów nie jednocześnie), co również zostało uwiecznione na wielu pocztówkach.
Popularność pocztówek z udziałem Louisa Coulona była tak duża, że dziś nazwalibyśmy go celebrytą, ale Coulon był skromnym człowiekiem i nie zabiegał o sławę, nadal pracując w odlewni żelaza, gdzie przepracował prawie 70 lat. Zmarł w 1916 roku w wieku 90 lat, o czym poinformował między innymi "Journal des débats politiques et littéraires".
Popularność brody rozrosła się tak bardzo, że jej sława dotarła do Japonii. 20 lat po śmierci Louis Coulon został uhonorowany na dorocznym kongresie „Société des Barbus” („Towarzystwo Brodatych”) w Tokio 28 maja 1938 r., o czym zdążył poinformować Le Monde Illustré. Można więc śmiało stwierdzić, że pamięć o brodzie Coulona była dłuższa od samego życia jej właściciela.