Byłem incelem. Antek zdecydował się szczerze wyznać, o co chodzi w "uzależnieniu od nienawiści"

Byłem incelem

Oficjalnie słowo incel oznacza osobę, która nie ze swojej winy, nie ma powodzenia u kobiet. Tego wyjaśnienia trzymają się sami incele, którzy twierdzą, że ich brak życia seksualnego czy partnerki wynikają z przyczyn od nich niezależnych. W każdej rozmowie na temat problematyki osób określanych mianem inceli pojawiają się mężczyźni, którzy mocno bronią tej grupy społecznej wskazując, że mizogini, o których najczęściej się mówi w ich kontekście to jedynie mała, ale bardzo głośna część incelstwa.

– Według mnie incelstwo formuje się na poważnie w momencie, gdy wchodzisz do sieci – wyjaśnia mi Antek. Stwierdza, że możesz być zły i wkurzony na swoje życie dużo wcześniej, ale dopiero gdy trafiasz na podobnych sobie ludzi, którzy powtarzają te same bzdury, zaczynasz postrzegać świat w podobny do nich sposób.

Jak poznałem świat incelstwa

Antek opowiada mi, że jego przygoda z incelstwem zaczęła się od 4Chana. To tam zaczął czytać o tym, czym jest incelstwo, dowiedział się o retoryce chadów, bet i usłyszał, że jego dziewictwo to nie jego wina. Według inceli życie seksualne mężczyzn opiera się tylko i wyłącznie na cechach biologicznych, na które nie mają wpływu. Dlatego mężczyźni o wyraźnych kościach policzkowych czy silnie zarysowanym podbródku (określani mianem "Chadów') mają większe szanse na zdobycie kobiet.

– Wierzyłem, że wszystko jest po prostu przeciwko mnie. Świat mnie nienawidzi, a ja muszę walczyć z opresją we mnie wymierzaną – podkreśla Antek.

Pierwszym incelem była kobieta

W historii incelów najbardziej ironiczny jest fakt, że społeczność ta została stworzona przez kobietę o imieniu Alana Boltwood. Na początku lat 90. Alana założyła stroną Involuntary Celibacy Project. W rozmowie z Vox.com kobieta wyjaśniała, że początkowo fora miały za zadanie pomóc ludziom budować zdrowe związki.

Znajdowali się na nich ludzie, którzy nie byli w stanie od dłuższego czasu znaleźć partnerów i chcieli porozmawiać z podobnymi sobie przypadkami. Nie było tam miejsca na nienawiść i agresję w stosunku do kogokolwiek. Użytkownicy oferowali sobie wsparcie i chcieli pomóc drugiej osobie znaleźć wyjście z ich sytuacji.

Uczucie wspólnoty i zdrowa atmosfera nie potrwały jednak zbyt długo. Na początku XX wieku coraz częściej do głosu dochodzili mężczyźni obwiniający świat wokół siebie. Mizoginia zaczęła przejmować kontrolę nad forami, a królami w tej dziedzinie stali się oczywiście przedstawiciele 4chana, którzy dowiedzieli się o istnieniu incelstwa na r9k.

– Na 4Chanie każdy próbuje cię zaszokować, nie da się stwierdzić, czy ktoś robi sobie jaja, trolluje czy mówi na poważnie, a z czasem nawet ci, którzy sobie żartują, przestają patrzeć na swoje słowa, jak na żart – wyjaśnia Antek.

Przez śmiech do alt-rightowej retoryki

Przyznaje, że na początku swojej przygody z 4Chanem sam ironicznie komentował, że "każdy incel zasługuje na prywatną seksualną niewolnicę". Ale z czasem czując coraz większą seksualną frustrację, powtarzając w kółko te same żarty, jego słowa straciły na ironii, a zaczęły coraz mocniej odwzorowywać jego prawdziwe spojrzenie na świat.

Black pill w krótkim czasie stało się określeniem mainstreamowym. Czymś, o czym głośno mówili politycy i osoby walczące o "prawa mężczyzn', które często, zamiast zajmować się mężczyznami, skupiały się na atakowaniu kobiet.

Orban, Konfederacja i incele. Dlaczego warto nienawidzić kobiet

W opinii wielu naukowców i badaczy gigantycznym problemem jest fakt, że kultura inceli opiera się w dzisiejszych czasach na publicznym dyskursie prowadzonym przez prawicowych polityków. Chociaż ich opinie są o wiele bardziej delikatne i zniuansowane, konserwatyści, którzy w ostatnich latach coraz częściej dochodzą do władzy (Jai Boisonaro czy Viktor Orban) są ocenzurowanymi wersjami blackpillowej nienawiści do feminizmu i wszystkiego związanego z kobietami. Trudniej więc jest walczyć z ideologią, która nie jest oparta na pomysłach z odmętów internetu, a często jest wspierana przez mainstreamowych polityków.

Powiązania z ruchami alt-rightem nie powinny nikogo dziwić. Ideologie oparte na nienawiści do "innych" z łatwością się ze sobą mieszają w wielkim internetowym kotle. Nieważne czy ci "inni" to kobiety, bogacze, żydzi czy komuniści.

Antek wyjaśnia, że z natury incele mają prawicowe przekonania. – Ksenofobia jest na porządku dziennym. W końcu łatwo nienawidzić zagranicznych bogatych facetów, którzy kradną kobiety. A te wybierają ich tylko dlatego, że mają płacone w euro – przyznaje. Niechęć nie ogranicza się, więc do płci przeciwnej. Zaczyna się roznosić na tych bogatszych od niego, przystojniejszych, z lepszą pracą, lepszym samochodem, własnym mieszkaniem. – Zaczynasz nienawidzić każdego, kto według ciebie ma lepiej, bo uważasz, że mają lepiej, nie dlatego, że na to zapracowali, tylko dlatego, że świat cię nienawidzi.

Jak zerwać z incelstwem?

Antek podkreśla, że pierwszym krokiem, aby zerwać ze swoim incelstwem, było zrezygnowanie z internetu i social mediów. – Siedzenie w sieci i czytanie opinii podobnych do ciebie ludzi, powoduje, że coraz bardziej jesteś przekonany, że masz rację na ten temat – mówi. I dodaje, że gdy w końcu udało mu się odciąć od sieci, jego myśli przestały zapętlać się na jego nieszczęściu. – Fora incelskie nie są miejscem dyskusji, to raczej miejsce wypełnione echem, które powtarza "to nie twoja wina", "wszyscy cię nienawidzą'. Dlatego tak ważne jest, aby zerwać z internetem, otworzyć się na ludzi i spojrzeć na świat z innej perspektywy.

Gdy Antek powrócił do sieci, wiedział, że potrzebuje grupy wsparcia. Ludzi, którzy zrozumieją, z czym musiał się mierzyć przez niemalże 23 lata swojego życia. – Wielu inceli nienawidzi tego typu stron, ponieważ użytkownicy starają się spojrzeć na incelstwo z innej perspektywy. Nie są miejscem, w którym wszyscy powtarzają te same opinie. Widzą problematykę w naszym podejściu do kobiet i starają się znaleźć zdrowe rozwiązanie dla problemów.

Spróbować zrozumieć, a nie atakować

Z drugiej strony zdarza się, że na tych stronach pojawiają się ludzie, których jedyną rozrywką jest atakowanie inceli. – W ten sposób nie pomożesz komuś w wyjściu z incelstwa. Wyśmiewanie go i atak to nie metoda. Raczej tylko pokażesz mu, że miał rację. Wszyscy go nienawidzą, nawet gdy nic złego nie zrobił — mówi Antek i podkreśla, jak szalenie ważne jest, aby być otwartym.