6 rzeczy, które musisz ustalić, zanim zdecydujecie się na dziecko. Od tego zależy wasz związek

Sytuacja, w której oboje równie mocno marzycie o dziecku, a wasz związek jest stabilny, jest sytuacją idealną. Jednak w życiu bywa różnie.

– Związki przechodzą różne etapy. Warto zdawać sobie sprawę, w jakiej fazie jesteśmy: czy to dopiero początek, zauroczenie, zakochanie, czy może relacja jest już bardziej stabilna? W momencie, gdy para chciałaby włączyć rodzicielstwo do swojego życia, zachęcam do uporządkowania swojego świata, komunikowania siebie, ale też i swoich obaw. Jest to bardzo ważne, gdyż dziecko potrzebuje nie tylko ciepła i jedzenia, łóżeczka czy modnego wózeczka. Dziecko przychodzi na świat bezbronne i od urodzenia potrzebuje ciągłości i przewidywalności w związku – mówi Jolanta Szczepaniak.

Warto też zadać sobie pytanie – bardzo ważne – dlaczego chcemy mieć dziecko. – Czy ono ma scalić coś, co się rozsypuje, czy może jest dojrzałym pomysłem dwojga ludzi, co wcale nie musi być związane z ich wiekiem, ale z tym, że się kochają, chcą być razem, pragną mieć razem dziecko i są gotowi na podjęcie takiego zobowiązania. Warto pamiętać, że ciąża z jednej strony uszczęśliwia związek, ale z drugiej może być dla niego obciążeniem – tłumaczy psychoterapeutka.

Z kolei Anna Niziołek zauważa, że jeśli para decyduje się na dziecko, zanim rozwiąże nękające ją problemy i konflikty, gdyż liczy na to, że maluch uratuje sypiący się związek, może się okazać, że będzie to strzał w kolano – Przejście związku do kolejnego etapu zawsze wiąże się z czymś w rodzaju kryzysu. Pojawienie się dziecka również jest kryzysogenne: jesteśmy zmęczeni, u kobiety szaleją hormony, nasze codzienne życie całkowicie się zmienia – mówi specjalistka.

Jak podkreśla Niziołek, jeżeli w związku nie działo się dobrze przed pojawieniem się dziecka, po jego narodzinach konflikty wcale się nie wyciszą, ale wręcz nasilą. – Para będzie się od siebie oddalać, a nie zbliżać. Zdarza się nawet tak, że jeśli rola rodzica pochłonie oboje partnerów i na jakiś czas zapomną o konfliktach, kryzys powróci niespodziewanie w związku z jakimś ważnym tematem dotyczącym dziecka – mówi psychoterapeutka.

Warto w takiej sytuacji poprosić o pomoc. – Zachęcam ludzi, którzy chcą mieć dziecko do tego, by odbyli chociaż parę sesji z terapeutą. Warto omówić kwestie, które nie działają w związku i wymagają wypracowania – poleca Jolanta Szczepaniak.

"Nigdy nie popełnię takich błędów, jak moja matka” albo „Chcę być tak wspaniałym tatą, jak mój ojciec" – tak często mówimy, zanim sami zostaniemy rodzicami. Dlaczego?

– Kiedy wychowujemy dziecko, bazujemy na tym, jacy byli nasi rodzice i jak wyglądało nasze własne dzieciństwo. To nasza matryca wyobrażeń o rodzinie. Te wyobrażenia mogą być albo pozytywne albo negatywne. Albo uważamy, że nasze dzieciństwo było wspaniałe i chcielibyśmy, że dzieciństwo naszych dzieci było tak samo sielskie, albo wiemy, że nie byliśmy szczęśliwi, jako dzieci i pragniemy, żeby u naszych pociech wyglądało to zupełnie inaczej – tłumaczy Anna Niziołek.

Warto szczerze poruszyć ten temat, zanim jeszcze urodzi się dziecko, gdyż wtedy nasze cele wychowawcze i wyobrażenia zupełnie się rozjadą.– Jeśli para decyduje się na dzieci, kluczowe pytanie brzmi, jak oboje wyobrażają sobie rodzicielstwo. Para powinna porozmawiać o swoich wyobrażeniach, o dzieciństwie i relacjach z własnymi rodzicami.

Warto też popytać się o to, co partner czy partnerka sądzi o naszej rodzinie: mi może się podobać to, jak wychowali mnie moi rodzice, ale mój partner może mieć na ten temat zupełnie inne zdanie – zauważa Anna Niziołek.

– Nieważne, jak bardzo jesteśmy gotowi na dziecko. Liczba zmian zawsze zaskakuje. Mimo że od znajomych-rodziców słyszymy, jak to wygląda u nich, nie przyjmujemy faktów do wiadomości. Dopiero kiedy sami doświadczamy rodzicielstwa, otwierają nam się oczy i zaczynamy rozumieć, co mieli na myśli znajomi – zauważa psychoterapeutka Anna Niziołek.

Jakie to zmiany? Nie ma co udawać: zmieni się praktycznie całe nasze życie. – Dobrze być przygotowanym na zmiany, które zajdą wraz z pojawieniem się nowego członka rodziny. Mam na myśli chociażby zmianę wyglądu kobiety po porodzie – ważne jest to, na ile ona sama siebie akceptuje oraz na ile partner jest przygotowany na tę zmianę. Seks będzie inny, zmieni się też nasze codzienne życie: kobieta będzie się źle czuła, będzie chciała dłużej pospać albo będzie miała wahania nastroju – mówi Jolanta Szczepaniak.

Jak podkreśla Anna Niziołek, ważne, aby porozmawiać z partnerem o tym, czy zdajemy sobie sprawę, jak i w których obszarach zajdą największe zmiany. – Czy wyobrażamy sobie, że będzie cały czas świetnie, czy może wręcz przeciwnie – myślimy, że będzie piekielnie trudno? A może jesteśmy świadomi tego, że raz będzie lepiej, a raz gorzej? – zauważa.

W Polsce coraz częściej pojawia się pytanie: czy z dzieckiem zostanie mama czy tata? Minęły czasy, w których rodzicem na pełen etat była wyłącznie matka. Dzięki urlopom tacierzyńskim może zastąpić ją w tej roli jej partner.

Trzeba jednak to ustalić, jeszcze zanim pojawi się dziecko. Najpierw warto sprawdzić w pracy, jakie mamy opcje: ile urlopu nam przysługuje i jak będzie płatny, a następnie porównać nasze perspektywy z partnerem i zdecydować, które rozwiązanie będzie optymalne – pod względem finansowym, pod względem rozwoju zawodowego oraz pod względem potrzeb dziecka.

To, jak ważna jest ta kwestia, podkreśla Anna Niziołek. – Jedna strona może zakładać, że to oczywiste, że zostanie z dzieckiem aż do przedszkola, a druga odpowiada: „przecież nigdy o tym nie rozmawialiśmy”. Te kwestie wychodzą, gdy dziecko się już urodzi i często łapiemy się na tym, że nigdy tego nie ustaliliśmy – mówi psychoterapeutka.

Czy partner będzie przy porodzie? Czy matka będzie karmiła piersią? Czy dziecko śpi z nami w sypialni czy w oddzielnym pokoju? To tylko niektóre z wielu pytań, na które odpowiedzi powinniśmy ustalić jeszcze przed pojawieniem się noworodka.

– Każdy z partnerów ma swoje wyobrażenia na temat tego, jak wyglądać będzie życie z noworodkiem. Mężczyzna może na przykład upierać się, że nie będzie zmieniał pieluch, choć tego będzie oczekiwała jego partnerka – mówi Anna Niziołek.

Warto pamiętać, że nie da się przewidzieć i zaplanować wszystkiego. Niektóre dzieci będą „łatwe w obsłudze”, a inne – bardzo absorbujące. Oprócz tego nigdy nie wiadomo, jak matka będzie się czuć po porodzie, a para – w nowej roli rodziców. Może być więc koniecznie przewartościowanie wcześniejszych ustaleń.

– Lepiej mieć wiedzę na temat podejścia swojego oraz partnera jeszcze przed narodzinami dziecka, pamiętając przy tym, że rodzicielstwo to coś co, mówiąc kolokwialnie, „wychodzi w praniu”. To nieustająca walka o utrzymanie się na powierzchni. Przy pierwszym dziecku często myślimy, że maluch będzie dokładnie taki, jak chcemy i że to dziecko dostosuje się do naszego życia. A może być zupełnie inaczej. Elastyczność to kluczowa sprawa w rodzicielstwie – tłumaczy Anna Niziołek z poradni Sensity.pl.

Po porodzie będziemy mieć tyle samo czasu na rozmowy, randki czy wieczorne oglądanie filmów - tak myśli wielu rodziców. Okazuje się jednak, że noworodek wywraca te plany do góry nogami, a z powodu liczby obowiązków para zaczyna zaniedbywać swój związek. Jest na to jednak sposób.

– Jeśli para umie  ze sobą rozmawiać z wzajemnym szacunkiem, wypracowanie porozumienia "wystarczająco dobrego" nie powinno być trudne. Tego można się nauczyć. Wtedy partnerzy będą umieli znaleźć rozwiązanie tego, jak wygospodarować cza dla siebie po narodzinach dziecka – mówi Joanna Szczepaniak. I radzi: – Warto wprowadzić rytuały, które pozwolą być ze sobą oraz dzielić się obowiązkami. No i zawsze warto znaleźć czas dla siebie, choćby na wspólne śniadania czy kolacje.

Nie można też zapominać o tym, że miłością trzeba obdarowywać nie tylko dziecko. – Musimy znaleźć czas dla współmałżonka. Bywa, że jednemu z rodziców dziecko "przysłoni świat" do tego stopnia, że zaniedba relację z partnerką czy partnerem. Cała sztuka polega na tym, by miłość która wcześniej łączyła oboje, podzielić na trzy osoby, w różnych proporcjach. Dlaczego trzy? Bo trzeba też dać ją sobie samemu – kochać nie tylko partnera i dziecko, ale też siebie – wyjaśnia psychoterapeutka.