Zostałem wychowany bez ojca. Jak mam być dobrym tatą?

Znacie takie lub podobne historie z własnego życia? Pewnie bardzo wielu z was. Bądź co bądź w niepełnych rodzinach wychowywały się i nadal wychowują tysiące dzieci. Potem te dzieci stają się dorosłymi, same mają dzieci. I nagle okazuje się, że w ich życiu jest jakaś luka, której nie da się zapełnić lekturą paru mądrych książek.

Istotnym czynnikiem jest przede wszystkim to, czy ten człowiek miał w życiu jakieś inne pozytywne wzorce mężczyzny, np. dziadka, wujka lub też partnera mamy. – Jeśli jako chłopak był wychowywany wyłącznie przez kobiety, na pewno będzie mu trudniej w roli ojca. Ale znam takich mężczyzn, którzy sobie z tym poradzili i muszę przyznać, że ich postawa budzi u mnie duże uznanie – mówi psychoterapeuta.

Jeśli dziewczynka wychowywała się w domu, gdzie nie ma ojca, bardzo prawdopodobne jest, że jako dojrzała kobieta będzie miała problem w relacjach z mężczyznami. Psychologowie najczęściej wskazują dwie postawy, obie skrajne. Bywają one na tyle lękliwe, że nawet nie próbują się zbliżać do faceta, który im się podoba - boją się odrzucenia. "Biorą" więc tego, który sam się nawinie. Bo skoro on ją chce, to pewnie nie zostawi. Druga skrajna postawa to wręcz epatowanie uwodzeniem, żeby zwrócić na siebie uwagę mężczyzn - skoro w dzieciństwie nie mogła liczyć na uwagę swego taty.

Gdy ojca nie ma, następuje pomieszanie ról. Chłopcu co chwilę ktoś powtarza, że jest małym mężczyzną, więc musi się opiekować mamą.

Mało tego, matka czasem robi z syna powiernika swoich problemów. Dziecko przyjmuje rolę dorosłego, której nie da rady sprostać. A potem jeszcze w późniejszym wieku usłyszy od matki, że ta nie ułożyła sobie życia po odejściu ojca, bo przecież poświęciła się dla niego. Trudny bagaż do udźwignięcia, aby samego startować w dorosłe życie i zakładać rodzinę.

Trudności z wychowywaniem dzieci to jedno, drugie - to relacje z partnerką. Tu też nie jest łatwo. – Ci panowie nie wiedzą, jak ojciec współpracuje z matką dziecka, jak wspiera ją w macierzyństwie i czego ta matka może od niego chcieć. No, bo skąd ma to wiedzieć? I nawet jeśli chce dobrze, to same dobre intencje mogą być niewystarczające. Może się okazać, że wyjdzie z tego wyłącznie karykatura ojcostwa – uprzedza Ewa Chalimoniuk.

Zresztą - takie warsztaty przydadzą się i tym mężczyznom, którzy teoretycznie ojca mieli, ale praktycznie prawie go nie było. Bo pił. Bo pracował tyle, że w domu nie bywał. Bo w rodzinie dominującą pozycję zajęła matka, a ojciec jak ubezwłasnowolniony nie miał własnego zdania i ze wszystkim odsyłał do żony.

Pewne jest jedno - faceta, który w swoim życiu nie miał wzorca ojca, czeka niemało trudu, aby nauczyć się tego, co inni mężczyźni wiedzą sami z siebie.

– Mężczyźni, którzy wychowali się z ojcem, wiele rzeczy wiedzą na zasadzie: "czym skorupka za młodu...". Oni nawet nie muszą szczególnie się starać, żeby nauczyć się roli ojca. Naśladują to, co znają ze swojego dzieciństwa, co weszło im w krew, i zupełnie się nad tym nie zastanawiają. Mężczyźni, którzy wychowywali się bez ojców, muszą w to włożyć znacznie więcej wysiłku i podejść do sprawy o wiele bardziej świadomie – wyjaśnia Benedykt Peczko.