Nowa sytuacja dla wszystkich to źródło szczęścia, ale też i obaw. Dziecko zyskuje kolejną relację, nowe możliwości i większą rodzinę. Dla niego to również dzielenie: uwagą, czasem, ale przede wszystkim rodzicami. Nieraz potrafi z tego powodu przeżywać napięcia i żale. To normalne. Może zastanawiać się, jak teraz będzie wyglądało jego życie, czy te zmiany zostaną już na zawsze i czy wciąż jest kimś wyjątkowym dla swoich rodziców. Często wiąże się to z czekaniem, gdyż rodzice siłą rzeczy muszą zajmować się niemowlakiem, który mocniej absorbuje ich uwagę.
Oczywiście w odczuciu dziecka zmiany zaczynają się już wcześniej. Mama w ciąży nie może już go tak często podnosić, podrzucać czy angażować się w zabawę. Musi uważać na zdrowie swoje i dziecka. Trzeba zaprzestać też beztroskiego wspólnego skakania czy kotłowania się w łóżku z dzieckiem. Tutaj pole do popisu może mieć tata, który w łatwy sposób może zastąpić mamę w codziennych zabawach. Okres oczekiwania na dziecko to szansa, aby łagodnie i spokojnie tłumaczyć każdego dnia o zmianach, jakie nadejdą po pojawieniu się niemowlaka.
Młody człowiek nagle traci to, co było jego dotychczasowym źródłem bezpieczeństwa i może zdarzyć się, że zacznie zachowywać się nietypowo. W niektórych przypadkach dochodzi do cofnięcia się w pewnych etapach rozwoju. U rodziców natomiast pojawia się poczucie winy i wyrzuty sumienia. Wszystkie jednak te reakcje są typowe i nie powinniśmy się przed nimi bronić. Tego etapu nie da się przeskoczyć, trzeba je po prostu przeczekać, a kryzys minie.
Mimo to możesz jednak pomóc sobie i dziecku:
Rodzina jest dynamicznym związkiem, gdzie każdy oddziałuje na każdego. Kiedy pojawia się nowy członek rodziny, wszyscy wkraczają w nieznaną sytuację i muszą na nowo nauczyć się funkcjonowania w nowej konfiguracji. Poczucie bezpieczeństwa traci nie tylko dziecko, ale i rodzic, który na nowo musi ułożyć relację z dziećmi, ale także z partnerem. Czas jest tutaj niezbędnym czynnikiem, a jego upływ sprawi, że rodzice nauczą się nowych ról, a dziecko odzyska bezpieczeństwo. Nie ma potrzeby, aby przyśpieszać ten proces.
Na rynku nie brakuje książek, które pomogą wam wspólnie przygotować się na moment zmian. Dla nas najlepsze okazały się następujące pozycje:
Pamiętaj, nie udawaj, że nic się nie zmieniło. Pozwól dziecku na jego emocje i uczucia. Nie wstrzymuj jego obaw, pozwól mu na złość i krzyk - wyrażenie swoich uczuć, danie upustu swoim emocjom, pozwala zrobić krok dalej i pójścia naprzód w postaci uwolnienia takich emocji jak radość czy ciekawość.